Liselore Loverix
Medische wetenschappen

Hoog tijd dat we niet langer elke kankerpatiënt op dezelfde manier behandelen

Homologe Recombinatie Deficientie als predictieve en prognostische genetische merker voor eierstokkanker - van 'one-size-fits-all' naar een meer gepersonaliseerde behandelingsaanpak

Bio

Liselore Loverix (°1992) specialiseerde zich tijdens haar opleiding tot gynaecoloog in biomerkers bij eierstokkanker. In samenwerking met KU Leuven, UZ Leuven en het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) ontwikkelde ze de eerste Europese academische zogenaamde HRD test. Voor dit onderzoek werd ze gesteund door FWO Vlaanderen en Vriendtjes Tegen Kanker. De test werd klinisch gevalideerd en is nu beschikbaar voor alle patiënten met eierstokkanker. In 2024 ontving ze hiervoor de Prijs van de Onderzoeksraad KULeuven. 

Doctoraat in het kort

“Het doel van mijn onderzoek is om voor elke vrouw met eierstokkanker de meest geschikte therapie te vinden. Met de ontwikkeling van een nieuwe genetische test kunnen we op basis van het DNA van de kankercel voorspellen of PARP-remmers, medicijnen die kankercellen blokkeren, zullen aanslaan. Zo kunnen we al voordat de therapie start inschatten of deze daadwerkelijk zal werken.” 

 

 

 

 

Waarom is jouw doctoraat belangrijk?

“Tot voor kort kregen alle patiënten steeds dezelfde behandeling en kon pas na enkele maanden therapie besloten worden of deze medicatie ook echt hielp. Door foutjes in het DNA van de kankercel uit te lezen met deze nieuwe genetische test, kunnen we vóór de start van de behandeling voorspellen of deze ook effectief zal werken. Zo winnen we kostbare tijd en besparen we patiënten onnodige nevenwerkingen.”

Waarom wil je het publiek informeren over jouw onderzoek?

"Eierstokkanker is een vrij zeldzame ziekte, die gekend staat als een ‘silent killer’. De symptomen zijn vaak vaag en een goede screeningsmethode bestaat helaas niet. Hierdoor wordt deze kanker vaak pas laat ontdekt. De laatste jaren is veel vooruitgang geboekt in de behandeling, maar de kanker tijdig herkennen blijft cruciaal voor een betere overleving."